Loopbaaninspiratie
Oud-studenten inspireren zorgprofessionals met hun persoonlijke verhaal
Tijdens de alumnibijeenkomst en loopbaanmarkt van Albeda Zorgcollege op 19 april, verzorgden oud-studenten Carina de Munck en Sem van Hofwegen een inspiratie-sessie. Hoe kijken ze terug op hun tijd bij Albeda Zorgcollege? Wat doen ze nu en wat gaven ze bezoekers mee?
Naam: Sem van Hofwegen Opleiding: Persoonlijk begeleider maatschappelijke zorg, met als specialisatie de gehandicaptenzorg en autisme (gediplomeerd in 2019) Inspiratiesessie: Autisme
Hoe kijk je terug op je studie?
‘Met dubbele gevoelens. Ik ben in 2017 als zij-instromer in het tweede jaar gestart. Ik had al drie jaar Sociaal Pedagogische Hulpverlening aan het hbo gestudeerd, maar was uitgevallen. Ik was mij er toen nog niet van bewust dat het om een burn-out ging. Via de zij-instroom-route vond ik een manier om toch met mensen te gaan werken. De studie was interessant en leerzaam. Met mijn studiegenoten kon ik het ook goed vinden. Wel liep ik opnieuw aan tegen mijn faalangst. En weer had ik continu het gevoel dat ik op mijn tenen moest lopen, net als op het hbo. Ik kreeg weer last van veel stress en dat leidde opnieuw tot allerlei klachten. Heel frustrerend. Ik klopte met mijn verhaal aan bij mijn mentor. Zij bracht mij in contact met de zorgdocent die onder andere ook passend onderwijs begeleidde. Die herkende mijn problematiek als eerste, ze dacht aan autisme. Ik liet me diagnosticeren en er werd na een uitgebreid proces inderdaad een Autisme Spectrum Stoornis (ASS) vastgesteld. Ik heb Asperger. Dat was wel confronterend, maar de diagnose voelde ook als een erkenning. Dat ik tegen dingen aanliep, was niet omdat ik de studie niet aankon, maar omdat ik “anders bedraad” ben. Ik heb onder meer de neiging om veel te diep op dingen in te gaan, en veel te moeilijk te denken. Dat kost een bak aan energie. De kunst voor mij is om goed te leren begrenzen en continue een balans te vinden tussen over- en onderprikkeling. Ik kreeg na de diagnose gelukkig wel hulp en coaching vanuit Albeda Zorgcollege. Met de begeleiding is het me gelukt de studie af te maken. Maar met mijn “verwaarloosde autistische burn-out” was ik nog niet meteen van mijn klachten af.’
‘Ik hoop dat ik met mijn verhaal meer openheid en begrip rond autisme kan creëren’
Wat gebeurde er na je studie?
‘Na mijn studie belandde ik in de Ziektewet, want ik was “op”. Ik moest eerst bijkomen en mijn eigen pad zien te vinden. Ik ben onder meer verhuisd van de Randstad naar Steenbergen, een klein Brabants stadje. Dat heeft geholpen. Hier krijg ik veel minder prikkels. Ook werk ik sinds een tijdje als vrijwilliger bij SDW, een zorgorganisatie voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik onderneem één dag per week vijf uurtjes activiteiten met kleine groepjes cliënten. En ik begeleid mensen met een verstandelijke beperking met autisme één-op-één. Ik leer ze onder meer hun eigen regie te behouden, biedt hulp bij activiteiten en hoe ze rustig kunnen blijven als de stress toeslaat. Hier voel ik me gewaardeerd en het werk geeft me toekomstperspectief. Op termijn hoop ik hier een paar dagen per week betaald werk te kunnen gaan doen.’
Wat was jouw boodschap tijdens de inspiratiesessie?
‘Door te vertellen over mijn persoonlijke zoektocht, en de strijd die ik heb geleverd, hoop ik meer openheid en begrip rond autisme te creëren. Bij zorgprofessionals en alle andere mensen die te maken krijgen met mensen met autisme, privé of op hun werk. Ik hoop dat de sessie mensen aan het denken heeft gezet. Dat ze autisme sneller herkennen en zich afvragen: wat is er voor mijn collega’s, studenten of cliënten met autisme geregeld? Hebben ze begeleiding nodig en krijgen ze de juiste hulp, om te voorkomen dat ze er veel te lang in hun eentje mee blijven worstelen. Ga in gesprek is mijn advies, kijk wat er nodig is en wat met een paar aanpassingen wel kan, vaak meer dan je denkt. Dat zie je wel aan mij. Als ik maximaal drie dagen werk en dus genoeg herstelmomenten inlas, gaat het goed. Ook mensen met autisme kunnen een waardevolle bijdrage leveren aan de zorg. Ik ben van ver gekomen, maar sta weer op de rails en kan meedoen. Dat gun ik anderen ook.’
Naam: Carina de Munck Opleiding: Mbo-Verpleegkundige, met als specialisatie Kind- en Jeugd (gediplomeerd in 2011)
Inspiratiesessie: KinderThuisZorg Nederland
Hoe kijk je terug op je studie?
‘Ik heb een fijne tijd gehad bij Albeda Zorgcollege, ik heb er veel geleerd en heb er vrienden voor het leven gemaakt. Vooral mijn laatste stage bij de kinderafdeling van revalidatiecentrum Rijndam was een waardevolle ervaring. Daarna wist ik zeker: ik wil met kinderen werken. Het mooie aan deze doelgroep is dat je vaak flinke stappen kunt maken in het herstel, samen met het kind, collega’s en naasten van het kind. Dat geeft veel voldoening. Verder had ik naast mijn studie ook nog een bijbaan in de thuiszorg. Met mijn stage en bijbaan heb ik de basis gelegd voor mijn verdere loopbaan.’
Wat gebeurde er na je studie?
‘De eerste twee maanden na mijn diplomering heb ik nog in revalidatiecentrum Rijndam gewerkt. In oktober 2011 ben ik gestart bij KinderThuisZorg, een landelijke organisatie die ziekenhuisverplaatste zorg biedt aan kinderen en jongeren van 0-18 jaar. Ik ben er gestart als verpleegkundige en daarna heb ik binnen KinderThuisZorg de kinderaantekening behaald. Tegenwoordig werk ik als coördinator in betere samenwerking. Binnen deze rol denk ik als kinderverpleegkundige mee in hoe we de opgestarte zorg in het ziekenhuis, thuis zo prettig mogelijk kunnen vervolgen. Dus als onze kinderverpleegkundigen in Limburg een fijne werkwijze hebben ontwikkeld om infuustherapie thuis te vervolgen, dan zorg ik ervoor dat we de kennis over die werkwijze landelijk gaan delen met verschillende ziekenhuizen. Zo hoeven we niet steeds opnieuw het wiel uit te vinden. Toen ik bij KinderThuisZorg startte, stond de organisatie nog in de kinderschoenen. Inmiddels bieden we met ruim 250 professionals kinderverpleegkundige door heel het land zorg thuis, op het dagverblijf, op school maar ook bij oma of opa en zelfs op vakantieadressen in Nederland.’
Wat was jouw boodschap tijdens de inspiratiesessie?
‘Dit is het mooiste werk van de wereld! Onze ambitie is om zieke kinderen zoveel mogelijk buiten het ziekenhuis kinderverpleegkundige zorg te bieden. Kinderen die chronisch ziek zijn, een ongeval hebben gehad, kinderen met kanker of een hartaandoening bijvoorbeeld. Zodra de behandeling is ingezet en het kind medisch stabiel is, kunnen onze kinderverpleegkundigen de zorg thuis vervolgen, en hoeft het kind niet nog weken of maanden in het ziekenhuis te verblijven. We geven onder meer infuustherapie, verzorgen grote wonden, sondevoedingszorg, en nog veel meer. Met ons werk houden we gezinnen met zieke kinderen zoveel mogelijk bij elkaar en thuis. Daardoor kunnen ze op zondagochtend ook “gewoon” als gezin ontbijten, om maar wat te noemen. Wij kijken steeds per gezin welke zorg er nodig is en hoe we op de juiste manier kunnen ondersteunen. We betrekken het kind en gezin zoveel mogelijk bij de zorg via aanleertrajecten. We leren hen bijvoorbeeld hoe ze wonden kunnen verzorgen en zelf injecties kunnen geven. Als het aanleertraject is afgerond, vervolgen het kind en gezin zelf de zorg. Zo kunnen ze soms ook eens een weekendje samen weg, zonder dat er twee keer per dag een kinderverpleegkundige langs moet komen. Ons uitgangspunt is steeds en bovenal de veiligheid van het kind. Ik hoop dat ik met mijn verhaal meer zorgcollega’s en zorgprofessionals in opleiding enthousiast heb kunnen maken voor een stap of overstap naar de KinderThuisZorg. Bij KinderThuisZorg worden veel verpleegkundigen opgeleid tot kinderverpleegkundigen. Inmiddels hebben wij als organisatie al tegen de 150 verpleegkundigen opgeleid.’
‘Door ons werk hoeven kinderen niet nog weken of maanden in het ziekenhuis te verblijven’