Corona & Laurens
‘Niets is standaard’
Ouderenzorginstelling Laurens zet jaarlijks maar liefst 810 stagiairs en 226 bbl’ers van Albeda Zorgcollege in. Daarvan komen er 90 bol’ers en 50 bbl’ers terecht bij Laurens Revalidatie. Deze tak van Laurens richt zich op de revalidatie van mensen die na een operatie, ongeval of ernstige ziekte herstellen. ‘In die laatste groep is er afgelopen jaar een nieuwe categorie patiënten bijgekomen, met aangrijpende ziektebeelden’, vertelt Hans Stravers, directeur Laurens Revalidatie: ‘covid-revalidanten.’ Hoeveel covid-revalidanten vangen jullie op? ‘Van de driehonderd revalidatiebedden die Laurens beschikbaar heeft, worden er ongeveer veertig bezet door covid-patiënten. Die zijn verdeeld over de locatie Antonius Binnenweg aan de Nieuwe Binnenweg in Noord en de locatie Intermezzo aan de Motorstraat op Zuid. Deze cliënten komen uit verschillende ziekenhuizen. Hun verhalen zijn indrukwekkend. Sommigen zijn lang onder narcose geweest, beademd en hebben weken niet actief bewogen. Dat bij elkaar maakt dat vaak een lange revalidatieperiode nodig is. De leeftijd van covid-revalidanten bij Laurens varieert van 35 tot 70 jaar. Onder hen zijn ook mensen die verder gezond en fit waren. We hebben een speciaal programma ontwikkeld waarbij ze hulp krijgen van een breed scala aan behandelaren als artsen, psychologen, fysiotherapeuten en logopedisten, die hen revalideren.’ Welke invloed heeft corona op jullie organisatie? ‘We hebben achthonderd medewerkers bij Laurens Revalidatie, waaronder veel parttimers’. Het ziekteverzuim is vanaf oktober gestegen van 5 naar 11 procent. Nu loopt het gelukkig weer wat terug. De meesten waren maar een paar dagen ziek, maar sommigen zijn aan het re-integreren en zijn bij inspanning kortademig en snel vermoeid. Ik verwacht dat het verzuimpercentage dankzij de vaccinaties snel zal afnemen.’ Welke invloed heeft corona op de beroepspraktijkvorming? ‘De stages vanuit Albeda Zorgcollege voor eerstejaars waren in het voorjaar in eerste instantie even stilgelegd. Maar in de kortdurende zorg, waar revalidatie onder valt, hebben we geen eerstejaars-studenten. Dus de stages liepen hier gewoon door en dat was fijn want we hebben iedere kracht nodig. Het is wel een uitdaging met de huidige ziekteverzuimgetallen om de juiste begeleiding te blijven bieden, maar daarvoor zetten we alles op alles. Deze studenten zijn immers onze toekomst. Wat ik merk is dat zij onbevreesd hun werk doen. En als zij de ziekte oplopen, is het vaak via hun vriendengroep, en niet op het werk, zo weten we uit ervaring.’ Wat is het verschil tussen de eerste en tweede golf? ‘Het verschil met de eerste coronagolf is dat we nu het dubbele aantal covid-revalidanten hebben. In het voorjaar stonden mensen te klappen, nu merk je dat de corona-moeheid toeslaat. Het is ook nog steeds druk op de wegen. Het publiek lijkt de impact van de ziekte pas in te zien als ze er van dichtbij mee geconfronteerd worden. En, de reguliere zorg komt in het gedrang. Als je moeder nu een heup breekt, is een snelle operatie allerminst vanzelfsprekend. Wel is het zo dat de zorginstellingen in tegenstelling tot in het voorjaar veel meer en beter samenwerken. Vanuit de ziekenhuizen hebben we extra medewerkers (zes fte) naar ons gedetacheerd om zodoende, ondanks ons verzuim, door kunnen gaan met het overnemen van revalidanten uit het ziekenhuis. Ook zijn er zeven fte aan thuiszorgmedewerkers (zzp’ers) nieuw bij ons aan het werk. En studenten vanaf het derde jaar draaien ook volledig mee. Samen met de stagiairs en bbl’ers zetten we er de schouders onder.’