Bpv-ervaringen in coronatijd: Detentiecentrum Rotterdam

‘Gedetineerden vinden de corona-maatregelen moeilijk te begrijpen’

Michel Keck werkt sinds anderhalf jaar met een nieuwe doelgroep bij Detentiecentrum Rotterdam. Om de kennis en vaardigheden die hiervoor nodig zijn te versterken volgt hij sinds september 2020 een eenjarige bbl-opleiding tot Persoonlijk begeleider specifieke doelgroepen. Hij legt uit wat dat in coronatijd betekent. ‘Wij vangen in Detentiecentrum Rotterdam vooral uitgeprocedeerde vluchtelingen op. Sinds anderhalf jaar hebben we daarnaast twee afdelingen ingericht voor het Huis van Bewaring. Ik werk al ruim 10 jaar bij Detentiecentrum Rotterdam als detentie inrichtingswerker. Ik ben destijds overgestapt, omdat het me interessant leek om eens met een andere doelgroep te werken. Het gaat echt om heel andere mensen. Het begint er al mee dat je een dialoog kunt aangaan: de gedetineerden spreken bijna allemaal Nederlands. Daarnaast heeft een groot deel van de gevangenen een licht verstandelijke beperking. Dat vraagt om andere vaardigheden en inzichten. Als een gedetineerde een woede-uitbarsting heeft en je weet dat hij een licht verstandelijke beperking heeft, is de isoleercel bijvoorbeeld niet altijd de beste aanpak. Dankzij de opleiding krijg ik meer inzicht in de hulpvraag achter gedrag, waardoor ik betere begeleiding kan geven en vaker preventief kan ingrijpen. Ik begrijp ze beter.’ Schakel Michel legt uit dat hij zich in het Huis van Bewaring bezighoudt met het sociaal en materieel ondersteunen van gedetineerden. ‘Het gaat om mensen die koud vanuit het politiebureau bij ons in voorarrest komen en hier door verschillende verlengingen daarvan soms best een tijd zitten. Ik heb een signalerende en begeleidende taak, bied een luisterend oor en ben de schakel naar bijvoorbeeld de medische dienst en het interne re-integratiecentrum. Wij vangen hier veel straatjeugd op van begin 20 jaar. Jongeren die tegen “het systeem” zijn en vaak erg respectloos zijn. Hun gedrag maakt het werk soms best lastig. Ik probeer hun negatieve spiraal zoveel mogelijk te doorbreken en ze op het juiste spoor zetten. Dat kan niet altijd. Ik ben geen behandelaar of psycholoog en sommigen komen uiteindelijk in een psychiatrisch centrum terecht.’ Online les Michel volgt één dag per week onderwijs. Doordat de opleiding in coronatijd startte, konden de lessen niet op de werkplek plaatsvinden. Besloten werd om het onderwijs daarom te verplaatsen naar Albeda Zorgcollege op de Rosestraat. ‘Doordat de regels opnieuw werden aangescherpt, hebben we uiteindelijk alleen de kennismakingsdag daar gehad. Daarna moesten we verder via Microsoft Teams. Het is niet anders, maar ik mis het persoonlijke contact met de docent en medestudenten wel. Online zijn emoties moeilijk leesbaar en soms zit er wat vertraging op de lijn. Dat maakt het er niet makkelijker op.’ Corona Wat merkt hij van corona op zijn werkplek? ‘Ik zeg wel eens tegen de gedetineerden: “Als je nu naar buiten zou gaan, krijg je echt een cultuurshock”. Binnen krijgen ze toch minder mee van hoe de wereld is veranderd. Juist daarom vinden ze de coronamaatregelen die in het detentiecentrum gelden erg moeilijk te begrijpen. In de bezoekruimte is plexiglas geplaatst, waardoor ze bezoek niet meer kunnen aanraken en knuffelen. Er mag niet gesport worden, koken kan alleen in kleine groepjes en op anderhalve meter afstand. Dat levert veel frustratie op. Doordat we allemaal mondkapjes dragen, zijn bovendien emoties minder goed in te schatten. Gelukkig is er ook veel hetzelfde: de arbeid, vier uur op een dag, gaat gewoon door, net als het luchtmoment en de recreatie. Welke invloed de coronamaatregelen op het werk op mij persoonlijk hebben? Ik ben vooral voortdurend heel veel aan het uitleggen.’